Geslacht:
vrouw
Naam:
Remkje Aukje Catharina Visser
Echtgenote van:
Hindrik Leeuwe; D. Bouman
Geboortedatum:
28-10-1938
Geboorteplaats:
Schiermonnikoog
Overlijdensdatum:
23-12-2022
Overlijdensplaats:
Groningen

Remkje Aukje Catharina Visser

Remkje Aukje Catharina Visser (1938–2022)
Het eiland, historie en voorgeslacht kan ze niet missen –
het is immers alles wat haar heeft gevormd
Vader Gerrit Willem Visser wordt in 1910 op het
eiland geboren, als jongste van de vier zonen van
Theunis Visser (1868–1949) en Remkje Carst (1871–
1951).1 Ze wonen op Pathmos, de dorpsboerderij
aan de Langestreek. Theunis is landbouwer/veehouder.
Samen met zijn broers Ede en Teen kan
Gerrit goed tekenen, wat meester Gasau, hoofd
van de lagere school, bij alle drie jongens stimuleert.
Evenals zijn beide broers wil Gerrit naar de
zeevaartschool. Hij wordt echter op zijn ogen
afgekeurd. Haarknippen doen Ede en Teen al als ze
thuis zijn. Gerrit probeert het ook, krijgt er plezier
in en leert het kappersvak in Groningen. Hij start
met knippen in een optrekje aan de zuidkant van
de boerderij en vestigt zich begin jaren dertig als
kapper aan de Langestreek 70.2 Op 7 oktober 1937
trouwt hij met Nel – Pieternella Catharina – van
der Veen, op 10 april 1908 in Rotterdam geboren.
Op 28 oktober 1938 krijgen Gerrit en Nel hun dochter
Remkje Aukje Catharina, in de omgang Rem
genoemd. Op 6 april 1947 volgt een tweede dochter,
Marjanna Suzanna. Midden in de oorlogstijd
gaat Rem naar de openbare school van meester
Alting, aan de Nieuwestreek. Als twaalfjarige helpt
ze haar vader al in de zaak en zo leert ze spelenderwijs
het kappersvak.3 Haar vader en zijn broers
zijn bevlogen muzikanten in de fanfare en ook
Rem trommelt van jongs af aan mee in het
muziekkorps. Na de lagere school gaat ze in 1951
naar de uloschool, eveneens aan de Nieuwestreek.

Na twee klassen houdt ze het echter voor gezien.
Rem wil kapster worden. Ze gaat naar de kappersvakschool
in Den Haag, waar ze woont bij oom
Pieter de Koster en tante Annie Visser.4 Omstreeks
1954/1955 komt ze met diploma’s van school.
Voortaan kan ze zowel heren als dames knippen.
Ze gaat terug naar het eiland en werkt voorlopig
bij haar vader in de zaak. Rem houdt van gezelligheid,
wil mensen om zich heen hebben, houdt van
uitgaan, van dansen, en is overal te vinden waar
feest en muziek zijn. Soms treedt op het eiland een
jazzband op, met leden als Wibo van de Linde,
Roelof Stalknecht en drummer Henk Leeuwe.5
Rem en Henk, officieel Hindrik, voelen zich tot
elkaar aangetrokken, krijgen verkering en trouwen
op 15 april 1961. Ze gaan in Haren wonen.

Rem gaat in een kledingzaak werken, ook voor en
na de geboorte van haar beide zonen. Erik komt in
1964 en Peter in 1967. Ze heeft heel wat jaren in de
kledingzaak gewerkt.6 Alle weekeinden en vakanties
worden op eiland doorgebracht. Het is dan
altijd dolle pret. Iedereen is welkom; de schuur in
de overtuin wordt door haar jongens omgebouwd
tot clubhuis voor vrienden en vriendinnen. Het is
een in- en uitvliegen. En hoe gekker, hoe leuker
Rem het vindt.
Als gevolg van een reorganisatie wordt Henk begin
jaren tachtig ontslagen. Dit treft hem als een
mokerslag. Na enige tijd besluiten Henk en Rem
met hun boeltje naar het eiland te vertrekken. Ze
verkopen hun huis in Haren, verhuizen met Erik
naar het eiland en vestigen zich in de ouderlijke
woning van Rem, aan de Langestreek.7 Rem start
op het eiland opnieuw met het uitoefenen van het
kappersvak.8 Het huwelijk van Rem en Henk loopt
op de klippen en eindigt op 5 maart 1987 in een
scheiding. Het pand wordt verkocht aan Ger
Bouwman en zijn vrouw. Rem koopt voor zichzelf
aan de Langestreek om de Noord een half eilander
huis met een lytje hús. Met behulp van haar zonen
wordt dit laatste verbouwd en als kapsalon ingericht.

Hier herstart Rem haar kappersvak; zo nodig doet
ze dat ook thuis bij mensen die niet zo mobiel
meer ter been zijn. Ook haar opgroeiende kleindochters
mogen bij haar alles overhoophalen.
Tijdens verkleedpartijen en modeshows met haar
eigen kleren en schoenen heeft iedereen de grootste
lol, Rem het meest. Terugkijkend ervaren de
kleinkinderen haar nog steeds als de geweldige,
gekke Bep (grootmoeder).
Naast het kappersvak heeft Rem altijd gegrimeerd.
Dat deed ze al toen ze in Haren woonde en met
Henk lid was van het plaatselijke toneelgezelschap.
Samen met zoon Peter gaat ze daarmee
door op het eiland, bij het Sinterklaasfeest en uitvoeringen
van het eilander toneelgezelschap.
In hotel Van der Werff ontmoet Rem Dick Bouman,
wonend in Delfzijl. Hij doet met zijn zeilboot
geregeld de haven van Schiermonnikoog aan en
dan ook hotel Van der Werff. Rem en Dick raken in
gesprek, ook hij is gescheiden. De contacten worden
herhaald. Ze trouwen omstreeks 1997. Dick
verhuist naar Groningen en Dick en Rem zijn geregeld
een langere of kortere periode samen, in Groningen
of op het eiland. Vele zomers zeilen ze het
zeegat uit en Rem geniet volop.

Dick heeft inmiddels bij het Centraal Station in
Groningen een appartement met lift gekocht. Hij
is gehecht aan de stad, heeft er zijn vrienden en is
lid van de Vrijmetselaarsloge. Hij wil dit alles niet
opgeven. Rem is lid van de Vrouwenloge, maar ze
kan het eiland evenmin opgeven. Voor haar is dit
immers juist de optelsom van alles wat haar
gevormd heeft. Ze is een bevlogen pleitbezorger
voor het behoud van de eilander taal en een begenadigd
vertelster, in staat om door verhalen en
anekdotes haar voorouders tot leven te brengen.
Soms is ze daarbij tot tranen toe bewogen. Haar
verlangen naar verbinding met haar oorsprong
lijkt dan zichtbaar te worden.
Op 7 december 2012 overlijdt Erik, na een lange
periode van ziekte waarin vrees en hoop elkaar
afwisselen, slechts 48 jaar oud. Dit dompelt Rem
onder in een intens verdriet en ze lijkt niet bij
machte om dit verlies een plaats in haar leven te
geven. Gezien hun leeftijd besluiten Dick en Rem
bovendien om de zeilboot te verkopen. Ook dit
wordt door beiden als een groot verlies ervaren. In
2016 besluit Dick om op te stappen en in de loop
van dat jaar volgt de scheiding. Lichamelijke
klachten die Rem ook voordien welhaast permanent
had, worden zo overheersend dat ze in juli
2019 voor revalidatie in Burgum wordt opgenomen,
maar na een verblijf van een week heeft ze
het er zo bont gemaakt dat ze wordt ontslagen en
naar het eiland terugkeert.
Eenmaal thuis wordt haar al enige jaren sluimerende
vergeetachtigheid zo opvallend en storend
dat dit voor de Thuiszorg en zoon Peter aanleiding
is om haar in september 2019 voor revalidatie
opnieuw te laten opnemen, nu in de Maartenshof
te Groningen. Peter neemt zijn moeder mee voor
een onderzoek door een geriater en een psycholoog,
met als uitslag: alzheimer en dementie. Rem
komt niet meer thuis. Vlak voor Kerst, op 23
december 2022, overlijdt ze aan de gevolgen van
haar ziekte. Ze werd 84 jaar. Na een herdenkingsbijeenkomst
op 30 december in de Got Tjark wordt ze begraven op het dorpskerkhof, op haar uitdrukkelijke wens in het graf van haar tante
Gratia Susanne Visser.9
De tekst is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met
Peter Leeuwe. Voorts zijn typeringen opgenomen uit de toespraken
tijdens de bijeenkomst op 30 december van Ardie
Noorman10 en haar nicht Jeanette Rutgers. Daarvoor veel dank

Gemeentelijke Begraafplaats Schiermonnikoog

De website is voor u gemaakt met behulp van vrijwilligers en mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de provincie Fryslân