Grietje Frederika Wiersma

Ria Hooghart, 1-1-1999

Dit verhaal gaat over Grietje en Jenette Wiersma, echte eilanders van geboorte. Zij leefden tussen eind vorige en begin deze eeuw en woonden het grootste deel van hun leven aan de Langestreek waar nu Karin Hauer woont. Als je de voordeur in kwam was daar een winkeltje met kruideniers- en grutterswaren, waar het heerlijk rook naar stroop, karkientjes en nog veel meer. In het voorhuis was ook de woonkamer met de bedsteden en een klein keukentje achter de winkel.
Aan de achterkant was een magazijn en nog een woongedeelte, dat in de zomer werd verhuurd aan badgasten. Zo te zien waren ze welgesteld. Dat zag je aan het interieur, hun kleding en aan de sieraden die ze droegen. Toch waren ze allebei ijverig bezig. Jenette was altijd thuis, verzorgde de huishouding, beredderde alles in de winkel, maakte hoeden of knapte ze op met een nieuw lint, een mooie speld of bloemetjes. In de winter waren het vilten- en in de zomer strohoedjes. Grietje was meer in het dorp te zien, deed boodschappen en ging vaak met de naaimachine onder de arm naar mensen toe om kleren te verstellen of nieuwe te maken. Elke zondag gingen ze naar de kerk. Zagen er echt op z’n zondags uit en droegen elk een prachtig kerkboek met antieke sloten erop. In die tijd was er een Ned. Herv. predikant, ds. Bähler. Hij was niet alleen theoloog maar ook theosoof. Hij had op bepaalde mensen in de gemeente grote invloed.
Er was dan ook een bloeiende theosofenvereniging, waar de dames Wiersma beiden lid van waren. Voor niet-ingewijden was daar iets geheimzinnigs mee. Er werd gezegd, dat zij, als ze bij elkaar waren, de geliefde doden konden oproepen en ermee konden praten.
Als in de winter de ijsbaan open ging, kon je Grietje en Jenette zien schaatsen.
Het was heel bijzonder hoe statig zij zich over het ijs bewogen. Voor ze weer naar huis gingen, stapten ze de ijstent van Sijke en Jacob nog even binnen en dronken een warme kop chocolademelk. Op een dag, om precies te zijn 20 maart 1920, kleedde Grietje zich aan om uit te gaan. Ze moest naar het postkantoor. Toen ze een eindje gelopen had, bleef ze staan voor het huis wat nu Pizzeria Maria heet. Het was toen nog een oud-eilander huis. Daar stond namelijk een grote erepoort voor de deur waar ze aandachtig naar stond te kijken. Op de terugweg keek ze er nog eens naar. Het was de trouwdag van mijn ouders. In die nacht hadden Melle Kalfsbeek en Niklaas Tilstra met takken uit de dennen de erepoort gemaakt. Boven in het midden van de poort was de Nederlandse vlag gedrapeerd.
Thuisgekomen vertelde Grietje over de erepoort. Hij was wel mooi, alleen jammer dat er geen bloemen in zaten. Die waren er in maart niet. ‘Maar’, zegt ze tegen Jenette, ‘wat denk je, tegen onze voorgevel staat nog wat late winterjasmijn te bloeien, zal ik daar een paar takken van afknippen?’. Dat vond Jenette een goed idee. En zo ging Grietje met de winterjasmijn naar de erepoort en stak ze er één voor één in. Iedereen in het huis, ook de gasten die al voor de bruiloft gekomen waren, vonden dit een sympathiek gebaar. En vanaf die dag was mijn familie een goede klant van Grietje en Jenette

Ria Hooghart, 1-1-1999

Bron: Dorpsbode rubriek  Ik geef de pen door aan…….

Noot: Jenette was : Jannetta Margaretha Wiersma, zij is op 15 april 1954 op 82 jarige leeftijd te Schiermonnikoog overleden. Hun ouders waren: Lammert Wiersma  en Grietje de Wilde