Geslacht:
vrouw
Naam:
Ettie Naaijer
Echtgenote van:
Hendrik Visser
Geboortedatum:
24-05-1926
Geboorteplaats:
Groningen
Overlijdensdatum:
03-02-2012
Overlijdensplaats:

Ettie Naaijer

Etty Visser-Naaijer (1926-2012) Bron: Jaarboek van een eiland 2012

Levenslang verliefd op Schiermonnikoog

De drie zonen van Etty Visser-Naaijer, Jan-Willem, Dirk en Jeroen, schreven naar aanleiding van het overlijden van hun moeder een aantal herinneringen op, die de redactie van het Jaarboek inkortte tot onderstaand verhaal.

Bijna 86 jaar geleden wordt Etty in de Emmastraat in de wijk Helpman, Groningen geboren. Zij is één van de vijf dochters van Heronimus Naaijer en Jantje Teuben. Het grootste deel van haar jeugd groeit ze op aan de Helper Oostsingel, waar ook lang Machinefabriek Helpman, het bedrijf van haar vader, is gevestigd. Ze gaat er in de buurt naar de lagere school en later naar de middelbare school.

Vakanties zijn er in haar jeugd al: eerst onder andere naar Zeegse, maar later vooral naar Schiermonnikoog. Ze wordt er voor haar leven verliefd op. Ze logeren daar in verschillende huisjes en uiteindelijk koopt haar vader het huisje Zee en Zon, aan de Badweg.

Samen met Henk Visser

In 1948 ontmoet ze op Schiermonnikoog Henk Visser, die zijn wortels op het eiland heeft, maar er dan op verlof is. Hoe dat allemaal precies is gegaan, weten we niet, maar we vermoeden dat Henk flink zijn best moet doen om die knappe Groningse aan de haak te slaan. Het is hem in elk geval gelukt. Ze trouwen en gaan op kamers in Amsterdam wonen. Later verhuizen ze naar Vlaardingen, waar in 1952 Dirk wordt geboren, Ruim twee jaar later, inmiddels woonachtig in Hoogvliet, wordt Jan-Willem geboren. Etty heeft het ook in Hoogvliet erg naar haar zin. Ze floreert in die nog jonge wijk en heeft leuk contact met de buurt: de familie Aal en familie Tol worden vrienden voor het leven.

In 1960 verhuist het gezin naar Groningen waar Henk voor Etty’s vader gaat werken. In Groningen wordt Jeroen geboren; heerlijk nog zo’n klein knuffeltje.

Zomers zit het gezin op Schiermonnikoog, in Zee en Zon, met zus Rika en onze neven Hans en Arjen. De duinen in en het strand op met tante Vola (de Boer), tante Bep (van Heiningen) en de kinderen en wie niet meer. Etty vindt het heerlijk. Het is haar natuurlijke biotoop: Schiermonnikoog en jonge kinderen om zich heen.

Kleine jongens worden groot en verliezen (iets van) hun onschuld, gaan meer en meer hun eigen weg. Gelukkig komen uiteindelijk ook de schoondochters en, nog mooier, de kleinkinderen. Eerst Maartje en Lonneke, later Hendrik, Johan en Marian en vervolgens ook nog Annette en Timen. Met alle kleine kruimeltjes heeft ze eindeloos kunnen knuffelen.

Naar Schiermonnikoog

In 1991 gaat een grote droom van Etty in vervulling. Ze verhuizen naar Schiermonnikoog, naar de Langestreek 118. Het huis is door Kris Bulder verbouwd tot een prachtig huis op een prachtige locatie. Die verhuizing gaat niet vanzelf. Henk wil eigenlijk niet, maar uiteindelijk krijgt ze toch haar zin. Achteraf denken we dat ze gelijk heeft gekregen want ze hebben het heel lang samen naar hun zin.

Op Schiermonnikoog is het een zoete inval, maar Etty en Henk vinden het heerlijk. Vooral tijdens de vakanties als de kinderen en kleinkinderen komen. Daar kan ze echt van genieten. Ze past op en vindt het, wanneer dat nog kan, heerlijk om mee te gaan naar het strand. Bij mooi weer zwemmen in zee vindt ze geweldig.

Ruim tien jaar later openbaren de eerste verschijnselen van de ziekte van Parkinson zich. Die zijn de eerste jaren nog draaglijk waarbij Henk haar kan helpen. Op een gegeven moment (ook met de afnemende gezondheid van Henk) gaat dat niet meer. De thuiszorg komt en ook vele anderen. De buren springen bij maar allengs, met de voortschrijdende impact voor Henk, is het niet genoeg. Het gaat niet meer.

Los van haar fysieke toestand, nemen ook Etty’s geestelijke vermogens langzaam af. Ze overziet het allemaal niet meer goed en uiteindelijk moet ze in augustus 2010 van Schiermonnikoog naar een verpleeghuis aan de wal verhuizen. Na een val komt Henk ook terecht in het verpleeghuis. Korte tijd zijn ze er nog samen, maar dan overlijdt Henk in oktober 2010.

Etty’s toestand verslechtert. Iedereen doet zijn best, maar het contact wordt moeizamer. Soms leeft ze op bij speciale mensen of gelegenheden, zoals bijvoorbeeld haar 85e verjaardag met een lunch in het Familiehotel in Paterswolde en het dagje Schiermonnikoog in augustus 2011, haar laatste bezoek aan het eiland.

Ze ondergaat haar lot zonder te klagen. Haar hele leven wil ze vooral een lief mens, een lieve moeder en later een lieve grootmoeder zijn. En daarin is ze dan ook glansrijk geslaagd! Voor een deel maakt ze zich daardoor wel afhankelijk van mensen op wier hulp ze vertrouwt. Dat ze die, voor haar vanzelfsprekende, hulp krijgt, heeft alles te maken met de waardering die ze er voor teruggeeft. Ze is echt oprecht dankbaar en zet de ander op een voetstuk: “wat kun jij dat toch goed!” Dat vertelt ze niet alleen Henk en de kinderen, maar ook vele, vele anderen.

 

Gemeentelijke Begraafplaats Schiermonnikoog

De website is voor u gemaakt met behulp van vrijwilligers en mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de provincie Fryslân